حمل و نقل چالش روز صنعت؛

گره چالش فولادسازان در بخش لجستیک باز می شود؟

به گزارش پایگاه تخصصی تحلیلی سرمایه نگر، چالش جزو جدایی ناپذیر زندگی انسان‌ها است و زمانی هم که به سراغ کار و صنعت نیز می‌رود، چالش‌ها بیشتر می‌شود اما؛ در چنین روزگاری انسان نیز به دست خود چالش بسازد و دام برای خود پهن کند، انگشت به دهان بسیاری می‌نشاند.

دورانی را سپری می‌کنیم که تحریم‌های ظالمانه و مشکلات و مسائل بین‌المللی و تصمیم‌سازی‌های داخلی عرصه را بر کار اقتصادی تنگ کرده و صنایع کشور از دوران اوج خود فاصله گرفته و با چالش‌های بسیاری دست به گریبان هستند.

صنعت فولاد به عنوان یکی از پردرآمدترین صنایع شناخته می‌شود و به سبب حجم بالای تقاضای جهانی، ارزآوری بالایی بر کشور به همراه دارد اما؛ بنا به دلایلی که در گزارش قبلی گفته شد و اکنون نیز به آن بیش از پیش می‌پردازیم، چالش حمل و نقل حاشیه سود فعالیت فولادسازان را تحت تاثیر قرار داده است.

ضعف در زیرساخت‌ها و عدم توسعه در این بخش و ایجاد فاصله جغرافیایی میان صنایع بالادستی، میانی و پایین‌دستی که غالبا خودخواسته نیز بوده، مشکل حمل و نقل و لجستیک را تشدید کرده است.

دایر نمودن طرح‌های تولیدی در میانه کشور و به دور از آب‌های آزاد، علاوه بر این که هزینه تامین آب را برای بنگاه‌های اقتصادی بالا برده، موجب افزایش زمان، هزینه‌ها و اتلاف سرمایه در بخش حمل و نقل نیز می‌شود.

به همان میزان که از مبادی صادراتی و حمل و نقل فاصله ایجاد شود، به همان میزان نیز محصول تولیدی شرکت‌ها در زمان بیشتری به دست مشتریان داخلی و خارجی می‌رسد و همین موضوع به مانعی در تجارت و کسب و کار تبدیل می‌شود و قدرت چانه‌زنی به خصوص در بازارهای بین‌المللی که آزاد و رقابتی است، را به شدت کاهش می‌دهد.

مشکلات زیرساختی و حمل و نقل، ضمن آن که صادرات را برای شرکت‌ها به چالش مبدل کرده است و در بسیاری موارد مشاهده می‌شود که تامین مواد اولیه تولید نیز به چالش کشیده است.

جانمایی کارخانه‌های تولیدی با فاصله بسیار از مراکز تامین خوراک و مواد اولیه، هزینه حمل و نقل و در نتیجه بهای تمام شده تولید را برای شرکت‌ها به شدت بالا می‌برد.

این در حالی است که تامین مواد اولیه برای کارخانجات و بنگاه‌های تولیدی، یک ضرورت اساسی برای استمرار فعالیت محسوب می‌شود. به همان میزان که مواد اولیه سخت و دیر به خطوط تولید تزریق شود، محصول نهایی نیز با هزینه بیشتر و زمان طولانی‌تر روانه بازار فروش می‌شود.

بنابراین، با طولانی شدن فرایند تولید و چرخش آرام خطوط کارخانه‌ها، گردش نقدینگی نیز با سرعت کم صورت می‌گیرد و در بلندمدت شرکت با چالش تامین نقدینگی جهت تامین مواد اولیه و هزینه‌های جاری خود مواجه می‌شود.

به عبارتی، یکی از اولین نیازهای واحدهای تولیدی، تأمین مواد اولیه مورد نیاز برای تولید محصولات خود در کوتاه‌ترین زمان و با کمترین هزینه ممکن است.

در حال حاضر، به دلیل شرایط اقتصادی و بسته بودن درگاه‌های ورود مواد و فناوری به داخل کشور، تولید مواد اولیه صنایع با هزینه بالایی انجام می‌گیرد. به همین دلیل، واحدهای تولیدی و کارخانجات ناچار هستند به منظور تولید بدون وقفه، مواد اولیه مورد نیاز خود را وارد کنند. این مورد دلیل دیگری است که جانمایی صحیح کارخانه در مبادی ورودی کشور و سهولت دسترسی به مبادی حمل و نقل و صادرات و واردات حائز اهمیت است.

از سوی دیگر، زمانی که حمل و واردات مواد اولیه با هزینه و زمان کمتری صورت گیرد، قیمت نهایی محصولات تولیدی نیز کاهش خواهد یافت و سود بیشتری عاید بنگاه‌ها خواهد شد.

زمانی که شرکت‌ها بتوانند با هزینه و زمان اندک مواد اولیه تولید را وارد کنند، هم از واردات کالا با هزینه بالاتر معاف می‌شویم و هم چرخ اقتصاد کشور به گردش در می‌آید. در نتیجه، با استمرار فعالیت کارخانجات و واحدهای تولیدی، نرخ بیکاری کاهش پیدا کرده و این امر به رشد اقتصادی کشور و افزایش رفاه اجتماعی کمک می‌کند.

این نکته را باید مدنظر داشت که اغلب شرکت‌های پتروشیمی‌‌و پالایشی به درستی در خط مرزی کشور جانمایی شده‌اند و نزدیکی کارخانه‌های تولیدی به مراکز تامین خوراک گاز اثر قابل توجهی بر کاهش هزینه‌ها و افزایش سودآوری می‌گذارد و همجواری با مراکز تامین انرژی به یکی دیگر از مزیت‌های رقابتی فولادسازها تبدیل خواهد شد.

در مجموع، باید اذعان داشت که لجستیک و حمل و نقل در این زمینه و جهت تحقق این هدف نقش بسیار مهمی‌ایفا می‌کند چرا که مدیریت صحیح تامین مواد اولیه می‌تواند به بهبود کارایی تولید، کاهش هزینه‌ها و افزایش بازدهی کل فرآیند تولید کمک می‌کند. در واقع، قفل مدیریت صحیح زنجیره تامین در صنعت فولاد کشور با کلید لجستیک و حمل و نقل باز می‌شود.